La Usc di Ladins

Sambëgn ne désson nia scrí ci che é bele gnü scrit o ci che düc sá bele. Chësta situaziun lascia i scriturs tl dübe, porciodí che ai ne sá nia plü co mëte man. Impede jí a ti scoé dan porta al ijin o – ciamó da peso – ti tó l'ultima parora che al á tla bocia, podess vigni scritur mëte man da scrí val' de autobiografich. Sce al á inciaries importantes déssel descrí so punt de odüda zënza generalisé, y sce al vëgn fora de na classa soziala bassa déssel se tigní a söes poscibilités zënza se agrapé a grups plü stersc. Por ci che reverda la formaziun sunse nos tla provinzia ciamó zoruch, por savëi deplü y por savëi plü da aprijé vá i studënc düc foradecá, mo chësc m'é anfat, deache iö l'á ince fat.
Por savëi ci scrí tla crisa
vëgnel fat da cer scriturs püch y da cer tröp, ince nia dagnora
do les poscibilités che ai á.
I talënc dess gní svilupá indertöra, dij nosta religiun, y fá fej impó düc ci che ai ó!  (Simon Josef Rubatscher, Longega)