La Usc di Ladins

Al é gnü le momënt
da tó indô comié
dal ann co s’un va
cun so poch söl spiné.

Ligrëzes a tröc
dessigü ál portè,
da crusc un o l’ater
n’ál nia sparagné.

Cun cënes da festa,
cun füć da corú,
nos ún salüdé
l’ann nü, le viadú.

Le liber é blanch,
les plates da scrí,
mâ un bele sa
ći co á döt da gní.

La pêsc sön nosc monn
tacada t’en fi,
da fan ćiamò incö
tröpa jënt mëss murí.

Düć ô pur so cunt
la fortüna chirí,
al fala le punt
pur podëi se capí.

Plü amur, comprenjiun,
en pü’ rumpe le ćé,
de cör nos orun
en Bun Ann augüré:

en ann de speranza,
de benedisciun,
de pêsc cun la jënt
y tal cör de vignun.

(fora dl liber “Chilò orun restè”, poesíes y retrać de Giuvani Pescollderungg, Pluristamp / UML, ann 1991)