La Usc di Ladins

Stimada comunité,
La tëma é val’ che s’acompagnëia intres tla vita.
Degüna porsona ne n’é lëdia daldöt dala pora y dala tëma, gnanca la jënt che vëgn dant tla sacra scritöra. Abramo â tëma, Mosé y Davíde â tema, i Apostui â tëma y cinamai Gejú instës é gnü ataché dala tëma.
I conesciun n gröm de sorts de tëma: tëma da na maratia, tëma dala soferënza, dala mort y surité, tëma dan da n ejam, sëgn te chësc tëmp cis la tëma dal dagní, o la tëma da se taché le virus. La tëma pó gni tan sterscia, fina che la porsona n’é nia plü bona da vire. "Tëmes desfej l’anima y ti tol ala porsona le fle", á scrit n iade n autur.
Esistel ince na tëma da Chël Bel Dî? Pól ester che ince Chël Bel Dî pois ti fá tëma a zacai? Tëma che al castiëies, dal infern, dala fin dl monn?
Nos cherdun te n Bel Dî che n’ó nia nes fá pora. Sce al é val’ che nes fej pora, spo n’ál nia da fá cun Chël Bel Dî.
Le vagnele de chësta domënia (la 4. domënia d’Advënt, Lc 1, 26-38) nes mostra dër bel, de co che Chël Bel Dî ó nes tó la tëma.
Maria s’á spordü, canche l’agno Gabriel ti a baié ados: "No te temëi Maria, deache t’as ciafé grazia pro Idî." Porchël no te temëi, tö es amada da Chël Bel Dî.
La incuntada cun le Signur pó sperde, mo nia fá tema, ciodiche le messaje fondamental de Chël Bel Dî é: no te temëi, t’es amé da d’Ël.
I ne messun nia nos ponsé a döt cant. I desson avëi plü fidënza te Ël, deache cun Chël Bel Dî sön nosta pert vá döt a bun fin. 
Ince sce gonot ne capiunse nia la orenté de Chël Bel Dî. Gnanca Santa Maria ne capî ci che le Signur orô da ëra.
Por Chël Bel Dî n’él nia de imposcibl.