La Usc di Ladins

Canche mi fre â 20 agn, m’âl n iade cunté n’aventöra che al â viü n iade ch’al â orü jí por damat a s’arpizé. Mi pere â na stricora de bosch che arjunjô da nosta ciasa cina iteissö cuntra Gherdenacia. Mi fre laurâ le bosch feter söinsom pormez al crëp. Da jí sö êl na rissa valgamia ërta, olache al chersciô sö ma brüsces, l’ater ê majarëi. Chësta rissa jô almanco 100 metri dlungia n parëi lize sö; plü comot êl da jí sö por les peres, mo cun n per de vari de na pert ia podôn ince s’arpizé sö por parëi. Chësc ne fajô degügn y iö gnô bele ciurn ma da ti ciaré. Mo mi fre ê mefo atramënter co iö y en chësc iade êl dassú, porchël podôl fá ci che al orô y al n’ê degügn che podô le tigní sö o ti baié decuntra. Al ti savô bel da s’arpizé, mo zënza l’atrezadöra, y en chël de âl le guant da lauré te bosch.
Al l’á vagada da fá chi per de vari y tosc êl döt ligherzin sön parëi. La ligrëza á indere doré püch, deache tlafinada n’êl nia plü bun da jí inant. Al n’ê degüna brancia por les mans y baldi gnanca öna por i pîsc. Al tacâ sön parëi cun i brac aspaná, sciöche al foss mazé söla crusc. Dî alalungia s’ál ciaré jö le parëi, mo al ne ciafâ degun tru. Tl pröm ne se s’un fajôl nia d’infora, mo defata messâl lascé pro le pinsier che al ne foss nia plü sté bun da s’la cavé. Al ciarâ jö y pormó dailó odôl tan sot che le parëi rovâ. Te n iade messâl fá na esperiënza che al n’â ciamó mai fat: sterch sciöche al ê, sintîl fadia tles mans y tles iames y sciöche sce ara ne bastass nia, metôl ince man da tremoré. Ê pa chësc n sëgn che al ess ince podü perde les forzes? Ê chësc n sëgn che incundâ süa mort?
Sëgn metôl man da perié! I brac metô man da ti fá me, tres plü me. Sce al ess orü schivé le dolur, essel messü trá jö n salt. Insciö rovâl te n dilema esistenzial: aspeté y tigní fora cina che al ê bun o tó instës la dezijiun can morí. Cun la mort dan i edli periâl y confidâl te Chël Bel Dî. Y Gejú á ascuté chësta oraziun. Mi fre n’á dedô nia salpü da cunté co che al á fat da nen gní fora.Te n iade êl mefo sön terac sigü.
Sciöche al m’á cunté, â »la cruzifijiun sön parëi« doré apresciapüch n’ora. Canche mi fre â rové da cunté, ne savôi nia ci ti dí. Al â ma na suplica: »Prëibel ne sté a ti dí val’ ala uma, zënza se stára ciamó cun fistide por me.« I á ponsé do sce i ne dê dí nia deache mi fre â zënzater ciamó imënt da s’arpizé sö por i parëis, o sce al orô ti sparagné ala uma le pinsier a düc i prighi che ara podô s’aspeté cun 10 mituns.
Mi fre é rové a 90 agn. Chë ora che al á passé sön parëi ti á gonot dé na sbürla da ponsé do y avëi crëta te Chël Bel Dî. I un intrami fat l’esperiënza che Chël Bel Dî ascuta la oraziun, y val’ iade ince a na moda che an ne sá gnanca plü da cunté co che ara é jüda.

Traduziun fora dal liber »Seelsorgliche Erfahrungen in Kirche und Schule – Mit 90 Jahren blickt Josef Granruaz zurück und voraus«, 2023